aklıma jack london'un "ademden önce" kitabında anlattığı bir durumu getirdi. yazar, insan henüz uzun kollarıyla ağaçtan ağaca atlayan bir "maymun"ken, kimi talihsizlerin bir ağaçtan diğer ağaca yetişemeyerek aşağıya düştüğünden bahsediyor, ve bunun sonu ekseriyetle ölüm, sonra devam ediyor, yükseklik korkusu buradan başımıza bela olan bir şey, ve çoğumuz rüyalarımızda dahi düşüyoruz, ancak rüyada bir yükseklikten düşerken tam yere çakılacağınız anda bedeniniz yer ile temas etmeden uyanırsınız, neden o beden yere temas etmez? çünkü bu tecrübe ettiğiniz bir şey değil, etseydiniz zaten çoktan ölmüştünüz.

bunu sadece bir seçim ya da kitleleri konsolide etme politikası olarak görmemek gerekiyor, aksi halde pek çok konuda muhalefetin düştüğü hataya biz de düşebiliriz ve sonu bizim için asla iyi olmaz.

evet türkiye'de muhafazakarlık her daim var oldu, bu hemen 20 senede oluşan bir fenomen değil, kimilerinin iddia ettiğinin aksine salt soğuk savaşla oluşan bir şey de değil, belki o dönemler ve ılımlı islam projesiyle bir nebze daha köpürtüldü ya da önü açıldı, bu kadar, ama her zaman bir karşılığı ve potansiyeli vardı zaten. ancak bu muhafazakarlık doğrudan fundamental biçimde islamcılığa dönüyor ya da döndü. ama sadece bir iktidarın içeride yaptığı hareketle de açıklanamaz, bu dünyada da sürekli yükseliş yaşayan bir fenomen. yani akp homofobiyi artırdı ancak dünyadaki neredeyse tüm sağ partiler de aynı anda artırdı, birbirine karşıt gibi görünseler dahi abd'deki evanjelistleri, yahudi köktendincileri ya da türkiye'deki islamcıları birbirine yaklaştıran bir şey var, nerede olurlarsa olsunlar hemen hemen aynı söylemleri birbirlerinden kopya ediyorlar, bir de buna "seküler" görünümlü bilimsel ırkçılık tayfası da ekleniyor. değerler farklı ama söylemler ve düşman her yerde aynı, bunu da görmek lazım, küresel çapta lgbti+ kazanımlarının kadınlarla da eş zamanlı olarak geriye düşeceği bir aralığa girdik. bu sürekli böyle gider mi? kesinlikle hayır, geçmiş dönemlerde de kazanımların kaybedildiği aralıklar oldu, ancak yine de zor bir dönem bizi bekliyor burası kesin.

tekrardan içeriye döndüğümüzde. lgbti+ görünürlüğü akp'nin istediği programları eksiksiz uygulaması için bir koza döndü. yani ne zaman lgbti+'lara karşı bir söylem geliştirilse hemen diğer "seküler" kesimlerden bir destek toplanıyor, bu nefret örgütleniyor sonra ise bunun bahanesiyle hemen dinci bir program çaktırmadan geçiriliyor. istanbul sözleşmesi bu kozla ortadan kalktı, şimdi yeni bir sansür yasası da homofobik bahanelerle geçecek, yani ne zaman homofobik söyle kamuoyuna pompalansa arkadan geçirilenlerle toplum daha da dinselleştirilecek.

ama burada başka şeyler de olmalı, yani düzen dışı bir parti bir şekilde belirli sınırlar dahilinde sesini duyuruyor, bir sendika hala eylem yapabiliyor ya da çevreciler vb. ancak lgbti+'lar ne zaman sesini çıkarmaya çalışsa devlet tüm baskı araçlarıyla birlikte oraya saldırıyor. bu biraz daha deşilmesi gereken bir durum, yani şu anda istiklal'de yasadışı bir örgütün sloganlarını atabilirsiniz, elbet devlet oraya da uğrayacaktır ama bir biçimde yaparsınız bunu ama eşcinselliğe dair en ufak bir toplanma şansınız yok, istiklalde örgüt propagandasından müdahale yeseniz bile ikinci durumda siz daha istiklale giremeden sizi alıyorlar. burada özel olarak bir yok etme girişimiyle karşı karşıyayız.

buradan sonrası için emin değilim, birbiriyle çelişen fikirler atacağım ve açıkçası okumalarıma da çok güvenmiyorum sadece kafamdaki sorgulamayı yazacağım. herhangi bir makale, kitap ya da teorik bir önerisi olan olursa seve seve kabul ederim.

1-bir soykırım süreci yaşıyor olabiliriz. eşcinselleri önce toplumdan dışlama ama bununla yetinmeyip mümkün mertebe yok edecek bir politika, öyle ki ulema takımının açıklamalarına ya da vaazların bakın ailelerle çocukları dahi karşı karşıya getiriyorlar, şu ana dek "çocuğunuz eşcinselse onu öldürün" harici her şey söylenmiştir, buraya da sıranın gelmemesi için bir sebep yok. peki bu akıllıca bir şey mi? değil ancak faşizmin özünde her zaman akıl aramak da gereksiz, tarihte hiçbir mantığa yatmayan vahim olaylar da mevcuttur. burada bilimsel bir mücadele kısa vadeli olmasa dahi uzun vadede bizi haklı çıkarır, yani bu dönemler geçer elbet ve bizler yine haklılığımızı ispatlamış olarak yeni bir toplum projesinde yer bulabiliriz.

2-faşizmin, militarizmin ve erkek egemenliğin yaygın olduğu toplumda eşcinsellik de tabular kadar aynı zamanda sistemi yürütecek hiyerarşik yapıyı tehdit eden bir konu, bu durumda mevcut saldırıların arkasında yatan şey toplumsal yapıdaki hiyerarşik anlatıyı korumak ve mümkünse daha da kemikleştirmek. bu daha fazla aklıma yatıyor. bu durumda birleşik ya da kimilerinin dediği kesişimsel mücadele önemli, yani lgbti+ hareketi mümkün mertebe diğer muhalif unsurlarla kaynaşmalı, dertlerine ortak olmalı ve büyük anlatıda birleşebilmeli.

3-günümüzde kapitalizmin işleyişi sadece burjuvazi-küçük burjuvazi-proleterya formülünde olduğu gibi değil, bu formül hala geçerli olabilir ancak sistemin işleyebilmesi için proleteryanın da altında, doğrusu sistem dışına itilen marjinal bir kesim de var. hatta kimilerine göre sırf bu yüzden işçi sınıfı dahi artık düzenin evcil bir parçası, çünkü toplumun en pis işlerini yapan, güvencesiz, adeta hindistandaki en alt kastın gördüğü muameleyi gören bir katman, hatta katman bile değil sistem dışına itilmiş bir yığın var. lgbti+'larda sistemin dışına itiliyor ki mültecilerle birlikte pis işleri yapacak bir "ucube" ordusu daha yaratılsın, aile politikasının kurgulandığı çizgi dahi burayı hazırlıyor olabilir. ama öyleyse eğer çizgiyi sert çekmek gerekecek, çünkü böyle bir durumda lgbti+lar sistem dışına itiliyorsa işçi sınıfı da dahil olmak üzere sistem içinde duran tüm güçler "suç ortağı" konumundadır, çünkü onların sistemde yer edinebilmesi için birileri pis işleri yapmalı. yani birleşik mücadele vs boş bir hayal çünkü tüm toplum lgbti+'ların karşısında konumlanıyor ve bunun tersini ummak rasyonel değil. ayrımı sert bir biçimde çeken ve adeta kara panterler gibi bir mücadele hattı tek çıkar yol olarak önümüzde durabilir. böyle bir durumda istediğimiz kadar ortak mücadeleden bahsedelim, bizler kendi kurtuluşumuzu bedel ödeyerek kazanmadan toplumun diğer parçaları değişmez, çünkü onlar bulundukları konumu bizlerin üzerinden silindir gibi geçilmesine borçlu, yani hepsi öyle ya da böyle düzenin birer ortağı, onların düzen ile çelişkilerinin açığa çıkması önce bizim ve bizim gibi olan başka katmanların bu halden ayrıca kurtulmasına bağlı.

bu böyle böyle gider, her şeyin hızlıca değiştiği bir zamandayız, haliyle düşünceler de çok farklı yerlere kayıyor bazen ama düşünmek, tartışmak ve bir biçimde harekete geçmek zorunluluk. ve bildiğim bir şey var, önceden daha farklı anlatılar peşinde koşmak belki mümkündü, ama bugün hiç olmadığı kadar kimliğimizi ve varlığımızı düşünmek zorundayız.

akp'nin yıllarca en akıllı politikası milliyetçi ve "kemalist" kesimleri onları da kapsayacak bir söylem içinde arkasına almasıdır. önce bunu yaparak kamuoyu oluşturur, buradan desteği toplar arkadan da kendi ajandasını sinsice geçirir kimse de bir halt diyemez. disney işi de biraz böyle oldu. atatürk söylemi üzerinden desteği toplayan akp buradan aldığı kuvvetle disney, netflix vb platformları iyice avucunun içine alacak, bunları yasaklamasa dahi türkiye içerisinde kendi izni olmadan en ufak bir içerik yayınlayamaz hale getirecek. bizim hıyara tuzlukla giden kimi alık muhalifler de kuruluş, diriliş, s.kiş tarzı içeriklerle baş başa mal gibi kalacak.

kısaca anlayın lan işte, bunlar bir yerde "atatürk", "cumhuriyet" falan diyorsa kümesin dibine yemi atmıştır, hemen atlarsanız insanı afiyetle öperler, mideye inene kadar tilkiyle baş başa kaldığınızın farkına bile varamazsınız.

bayramiç'in dağ köylerinin birinde bir başıma oturmaktan horasan erenlerine döndüğüm memleket. sen yıllarca geyikli-kumkale arasında sahillerde gez, yazlıkçı gibi takıl, günün birinde "dede toprağı" diyerek kodumun dağına evi yapsınlar, ekonomik özgürlük de olmadığından kafeste muhabbet kuşu gibi takıl! güneşli bir yaz günü daha aşağıdaki sahilin tadına varamadan dedenizin çocukluk arkadaşlarıyla bir kahvede bakışmıyorsanız anlayamazsınız ey sözlük.

ve son olarak boğazın dibine kadar gelip karşıya geçmek, olmadı sahile yakın bir ovada mesken edinmek yerine dağın dibine yerleşen atalara selam olsun, yörüğün dağdan aldığı hazzı ben sevdiğimden alamadım amk.

bakanlık tarafından "muzır kitap" kategorisine sokulması sebebiyle anca porno alır gibi alabileceğiniz alice oseman'a ait "kalp çarpıntısı" isimli kitaptan uyarlama gençlik temalı netflix queer dizisi.

bugün dizinin ikinci sezonu yayınlanacak, ben de bu arada ilk sezonun ben de hissettirdiklerini yazmak istedim.

hikaye lise çağındaki gençlere odaklanıyor, gençlik dizisi dediğimiz vakit amerikan pastası sağ olsun abartılı sahnelere alışkınız, bir de üstüne queer tema varsa gelsin depresyon geçsin dram ve trajedi. ama ben burada biraz ters köşeye yattım, çünkü ciddi ciddi milk shake ile romantik gençlik dizisi çekmişler! üstüne baştan sona izleyeni pozitif bir hisse sokuyor, "anne with an e" ve heartstopper haricinde sürekli gülümseyerek izlediğim başka bir yapım hatırlamıyorum. ve benim için en önemlisi, bir nebze özlem bir nebze ise kırgın bir hal ile lise ve ergenlik yıllarıma ışınlandım. çünkü bir taraftan gülümseyerek izliyorum ancak hikayeye ortak oldukça geçmişe doğru bakıp "her şey çok daha farklı olabilirdi" hissi her yanımı kaplıyor, asıl mesele de bu zaten, çoğumuz ergenlik yıllarımıza döndüğümüz vakit gerilimli anılar hatırlarız, oysa çok daha farklı bir yaşam da olabilirdi, her ne kadar bazı şeyler bizim elimizde olmasa da...

sözün özü, queer topluluğun sorunlarını yansıtan dizi ve filmler önemli, ancak böyle lanet bir dönemde bir nebze de olsa bizi gülümseten, gülümsettiği kadar hem geçmişe yönelik düşündüren hem de farklı ihtimallerinde mümkün olduğunu göstererek bir parça umut veren yapımlara da ihtiyacımız var. umarım ikinci sezon da bize bu hisleri yaşatmaya devam eder.

https://velvele.net/2022/04/28/heartstop...
https://kaosgl.org/gokkusagi-forumu-kose...

konu buraya gelince hep düşünürüm, kim bilir büyük büyük dedelerden kaçı bu hikayenin başrolü olmuştur. öyle şimdiki gibi kaçış şansı da yok. sen çık ergenlikten, karşı köydeki osman'a bakarken fatma'yı alsın gelsinler, sonra da hadi yaşa ve öl bakalım.

kopkoyu, böyle zift gibi olanı makbuldür. gece boyu yatakta kıvranıp duran bünye sabaha doğru usulca kahvesini koyar ve günü bununla geçirmeye niyetlenir.

geçen sene izlemiştim, bu islamcıların hedef gösterdiğini görünce yeniden hatırladım.

epey huzurlu bir ortamda derinden gelen sosyal sorunlara değiniliyor. ama her şeye rağmen izlerken olumlu duygularla tebessüm ediyorsunuz. günü geldiğinde okullarda bile izletilmesi gereken bir yapıt, her şeyden bunaldığınız bir uğrakta açıp izlemenizi tavsiye ederim.

yukarıda doğru olan tek bir şey var, o da lgbti+ hareketinin en güçlü olduğu zamanda bile masaya yumruğunu vuracak siyasi iradeden yoksun kalması. sonrası ise tamamen kara propaganda yapma amaçlı boş yapmaktan ibaret. ve ideolojik körlük insana bile isteye yalan bile attırıyor, sadece haklı çıkmak için yalan ve iftira dolu bir ahlaksızlığı yapan insan kimseyi boşa eleştirmesin.

esmeray 15.sıradan çıkmadı olum bunu sen de çok iyi biliyorsun ama düz sağcı olmak bile isteye yalan atmayı gerektirir ben de bunu biliyorum. translar için tarihi önemi olan bir bölgeden üçüncü sıra adayıydı. açıkça itiraf edeyim bana kalsaydı üçüncü değil ikinci sıraya konmasını tercih ederdim. esmeray'ın aktif olarak üyesi olduğu partinin genel başkanı ise mecliste lgbti+ bayrağını göstere göstere kürsünün önüne koyan ilk kişiydi. keşke daha iyisi olsa ve yalnız bunlarla yetinmesek, ama eldeki güç bu, o gücü büyütmek başka bir mesele. sağcı hocaların şu an sosyal medyada homofobi saçarken o tip'liler seçim boyunca bağıra çağıra lgbti+'lara değindiler, bak öyle sosyal medyadan falan bahsetmiyorum 60 senedir sağın kazandığı yerellerde de yaptık biz bunu, politikayla olan münasebet sosyal medya ile sınırlı kalınca bunu göremezsin, ama görsen de yalana sarılacağın aşikar.

ha yine eleştirin ama, dosttan gelen eleştiri güçlendirir, lgbti+ hareketi ise o "enver hocacı" emepli arkadaşlar kadar birbirine sıkı durursa elbet vekilini gönderecektir meclisine. ama sen mümkünse neo ülkücülere ve sağ liberteryenlere lgbti haklarını anlat kardeş, kabul ediyorum burada ateşli ateşli konuştuğun kadar orada yapamazsın ama yine de bi dene, kalanlara çok ilişme.

önemli not: adam emep bayrağını öcalan tasarladı diyor daha ne anlatalım abv. eğitimli bir görünüme sahip olmak, kara propaganda ile algı çalışması yapan ve insanların eksik bilgilerini istismar eden bir orman cocuğu olmayı önlemiyor maalesef. ama sorun yok, it ürüsede kervan yürümeye devam ediyor, neo ülkücü abilerinden kemik kapma davana sen devam et kardeş, ama lgbti mücadelesi hakkında çok boş yapma, çünkü bize kimlerin saldırdığı belli bu uğrakta fikirlerimiz farklı olsa dahi kimlerle yan yana geleceğimiz de belli.

yazları yaşadığım anne memleketim

sessiz ve sakin ama bir o kadar da iç açıcı bir şehir (sokakların darlığı yüzünden mevcut trafik sorununu hariçten tutuyorum). aynı zamanda ilçeleri de hoştur, özellikle "kuzey ege" olarak dediğimiz bölgede kalan ezine, ayvacık ve bayramiç tatlı yerleşimlerdir.

kültürel olarak ise nereye koyacağımı şahsen bilemem, ata demirer'in tabiriyle bir yanını trakya'dan diğer yanını ege'den almış ve ortaya karışık bir şey çıkmıştır. gerçekten de kazdağları civarında bulunan yörük köylerine bakarsanız kültür balıkesir-manisa hattına yaklaşır, ege şivesi öndedir, ezine'den itibaren ovalara girdiğinizde ise göçmen, pomak ve manav yerleşimleri öne çıkar, trakya kültürü kendini yavaştan göstermeye başlar.

kısaca istanbul-ankara hattından bunalan, ya da tatil yapmak isteyip de akdeniz sıcağına dayanamayan vatandaşlar için gezilip görülesi yerlerdendir.

herkesin birbirini tanıdığı bir köyde tekelin yanına çöküp iki bira içerkenki zevki ve gelenle geçenle laflamanın dayanılmaz hafifliğini anlatamam. barın meyhanenin olmadığı yerde o tekelin önü ya da yanı bütün içicilerin buluşma noktasıdır, güneşin battığı andan itibaren orada yeni bir dünya vuku buluyor demektir...

tabi bu durumun bir benzeri de trakya ve ege hattında kimi köy kahvelerinde mevcut, çocukken yazları gittiğim köyde iki tane kahve olurdu, birinde imanı temiz dedeler mevcutken ve erkenden kapatırken diğer kahveye doğru baktığımda yüzlerin de değiştiğini görürdüm, bir gece vakti ise o ikinci kahvenin ışıklarının bir anda mor renge döndüğünü fark ettim, o ortama hiç sokulmamış olmam da bir başka pişmanlığımdır.

işin kişisel boyutu ve yanlış teknoloji kullanımından ayrı olarak ciddi bir soruna da değinmek lazım. betonların birbiriyle halaya durduğu boktan bir mahallede alt gelir grubu içinde kazara yaşayan bir insan bu şartlar altında sosyal medya haricinde dünya ile kontak kurma şansına erişemiyor maalesef (gerçi buradaki kontak da ne kadar sağlıklı olur o ayrı). iki bira içip sosyalleşemiyorsun, dostlarınla ayda yılda bir kahve içmeye çıkmak harici yapabileceğin bir şey yok, yaşadığın yer beton yuvası, dışarı çıkıp görülmeye değer bir şey de yok, bu tarz bir yaşamın sonucu da evde yatağa uzanıp sosyal medya stalklamaktan başka bir yere çıkmıyor zaten. yukarıda değinilen insan profili ile benim çizdiğim profil aynı mıdır bilemem, ama üzerinde durulmaya değer bir konu, çünkü sosyal medya kullanımı açısından tr ile yarışan ülkelere baktığımızda da sıradan bir insanın hayatının boktanlığı göze çarpıyor.

1-jakoben despotizmi post modern rötuşlarla yeniden yorumlayarak bir sanatçı edasıyla ince ve narin çizgilerle diriltmek.
2-65'e 35'lik tarihsel blokun hiç değilse yarı yarıya olması için ufak tefek budamalar yapmak.

"kritik" konularda susma harici değişen bir şey yok.

az daha kutuplaşalım az daha, bunlar benim milletimden değil.

bence gayet eğlenceliydi, peki sence?

homofobik eşcinseller dahi varken (ve hatta muhtemelen homofobik olmayan eşcinsellere nazaran daha fazla olma ihtimali varken) bu durum anormal değil, sebebini bilemem ancak kendimizden farklı durana her daim mesafeli yaklaşmaya meyilliyiz. bu durumları aşmanın tek yolu ise diyalog ve biraradalık. eşcinsel kimliğimi keşfettiğim dönemde başta homofobik bir yaklaşıma sahiptim, daha sonra bunu aşıp kimliğimi kabullendim ancak bu sefer de transfobik bir eğilime sahip oldum, başlangıçta yenemiyorsun çünkü empati yapamaz haldesin, ancak bunu da aşmam daha çok trans ve transeksüel arkadaşlarla aynı ortamlara denk gelmem vesilesiyle oldu, bir insanla karşılıklı iletişime girip onunla ortak anılar biriktirdiğin vakit kafandaki ön yargıları da atmaya başlarsın. aslında her anlamda böyledir yani, diyalog ve bir arada aynı ortamlarda buluşmak bizleri karşımızdakiyle empati yapabilir hale getirir, ön yargılar da böyle böyle aşılır.

bugünün de meselesi budur belki, bizleri kamusal alandan tümüyle dışlayan ve toplumun tortularına hapseden bir anlayışa karşı ne kadar ısrar ve inatla varlığımızı gösterirsek ve ne kadar temas edebilirsek bir o kadar kalıpları yıkacağız, bizlerin bunu başaramayıp kendi dar sokaklarımıza sıkıştığımız yerde ise karşıdakiler, bizleri istikrarlı bir şekilde şeytanlaştırıp tüm toplumu empati yapamaz hale getirmeye devam ediyor.

kafaya takılacak hiçbir şeyin olmadığı herhangi bir gece.

onlardan beter zebani olamazsak ayıbımızdır, azdan da az gider zaten.

bir ek entry daha yaparak bir anımı anlatmam lazım.

geçtiğimiz senenin sonunda hiç olmadığı kadar dolmuştum artık, aşk acısı vs derken kafayı yemiştim, üstüne kendi sorumluluklarımı da boşladım, her şeyin boğazıma geldiği noktada bulunduğum siyasi kurumda kendi sorumluma ağlamaklı dedim "anlatmam gereken bazı şeyler var", niyetim de belli zaten sapıtıp duruyorum bari sebebini bilsin arkadaşlar. iki gün sonra arkadaşın evde sözleştik aldım 8-10 bira gittim, ilk iki saat ölüm resmen, yok yani kenardan köşeden dolaşıyorum ama oraya gelemiyorum, en son bir cesaret girdim, aklımdaki sahne çok hazindi ama bi iki dakika bakıştık arkadaşla, sonrasında üç beş dakika konuştuk, ertesinde ise balkan türkülerinin ne kadar güzel olduğu üzerine bir muhabbete girdik!

hiç öyle ah vah denilmeden, saçma salak duygusallıklar yaşanmadan geçen bir diyalogdu, sadece ufak bir şaşırma anı vardı onunda sebebi görüntüm ve tavrımdır, insan diyor keşke yaşadığımız toplum bu kadar olgun karşılasa.