2018 fransız yapımı lgbti+ temalı film. cannes film festivali’nin eleştirmenler haftası bölümünde dünya prömiyerini yapan filmin yönetmeni camille vidal-naquet imiş.

fransa’da seks işçiliği yapan erkeklerin yaşantısına odaklanan film, bu yaşantıyı gösterirken verilmek istenen mesajdan biraz uzaklaşmış. filmdeki izlediğimiz leo karakteri hakkında çok fazla bir şey bilmeyişimiz de her şeyin havada kalmasına sebep oldu. “neden bu işi yapıyor?” “nasıl bu hale gelmiş?” gibi sorulara cevap bulamıyorsunuz.

doktor kadınla arasında geçen diyalogda doktorun “why don’t want to change?” sorusuna “why would ı?” diye cevap verecek kadar kendini kaybetmiş leo’nun sürekli olarak yaptığı yanlışları izlemekten benim içim karardı. sürekli olarak “nasıl kendisini kurtarmak istemez?” sorularıyla boğuşurken sürekli hatalar yapan karakter battıkça daha da dibe battı.

filmle ilgili en güzel detay sanırım başrol oyuncusu félix maritaud’un festivale katılıp filmi bizle beraber izlemesiydi. bildiğiniz ön sıramda oturdu ve film bitiminde güzel bir söyleşi gerçekleştirdi.
(bkz: iksv istanbul film festivali)

2019 arjantin yapımı lgbti+ temalı film. yönetmenliğini marco berger’in yaptığı film ilk gösterimini şubat ayında sydney film festivali’nde yapmış. imdb puanı da 7.7 ile oldukça yüksek.

kardeşi evden taşındıktan sonra boş kalan odayı çalıştıkları marangozhanedeki iş arkadaşına kiralayan juan ve filme adını veren sarışın gabriel arasında geçen yakınlaşma ve ilişkiyi izliyoruz. karısı öldükten sonra küçük kızıyla hayata tutunmaya çalışan sessiz ve çekingen bir karakter olan yakışıklı gabriel’in aksine, içemeyi ve kafasına göre takılmayı seven juan farklı iki karakter çiziyor.

buenos aires banliyölerinde geçen bu hikaye, sosyo-kültürel olarak alt sınıf sayılabilecek insanların eşcinselliğe bakış açısını farklı şekillerde gösteriyor. gabriel’in sessiz ve çekingen olmasına rağmen yaşadığı kıskançlıklar, juan’ın yaşayış tarzını benimsemeye çalışması ve arkadaşlarının eşcinsellikle ilgili yorumlarıyla ortaya güzel bir hikaye çıkmış.

film oldukça duygusal. eşcinsellikle ilgili en büyük baskıyı, toplumsal tabular ve yargılardan ziyade, insanın kendi kendisine yaptığına dikkat çekilmiş. bütün film boyunca duygulanmayan beni sondaki tek bir cümle hüngür şakır ağlatmayı başarmıştır.
(bkz: iksv istanbul film festivali)
festivaldeki en merak ettiğim ve beğendiğim film olmaya aday “the blonde one” trailerını da şöyle bırakayım;

sarışın erkek. es.
(bkz: the blonde one)

bugün 90 yaşında hayata gözlerini yuman fransız fotağrafçı ve yönetmen. klasik film formunu reddeden ve tabuları yıkan "fransız yeni dalgası"nın öncülerindendir. fransa'nın en feminist figürlerinden birisidir.

uzun metrajlı ilk filmi olan clèo de 5 á 7 filmini 1961 çeken varda la pointe courte, sans toit ni loi ve les glaneurs et la glaneuse gibi birçok önemli filmi sinema dünyasına kazandırdı.

agnès varda jr ile birlikte yönettiği 2017 çıkışlı fransa yapımı belgesel filmi visages villages filmi ile son kez bir yapımda yer almıştır. varda ve jr'nın fransa kırsalında dolaşırken karşılaştıkları insanların portreleri anlatan film, ilk gösterimini 2017 cannes film festivali'nde gerçekleştirip burada cannes altın göz belgesel film ödülü kazandı. belgesel ayrıca, 90. akademi ödülleri'nde en iyi belgesel film kategorisinde adaylık elde etmiştir.

daha geçen hafta istanbul'da "agnès varda hakkında her şey" isimli etkinlikte 30 filminin gösterimi yapılmıştı. kanser sebebiyle ağırlaşan rahatsızlıkları dolayısı ile istanbul'a gelemeyen varda istanbul'daki sinefillerine şöyle tatlı bir mesaj yollamıştı.

https://twitter.com/Filmmor_/status/110...

ilk olarak boşluk bırakmadan, gözü yoran uzun destanlar yazarsanız kimsenin okuyası gelmez zaten. bunun kitap okumakla alakası yok bence.

herkesin kitap okuma şekli farklı olabilir. evet bir kitabı eline alıp sayfaları çevirerek okuması hoş bir duygu ancak artık teknolojinin pik yaptıgı bir çağdayız. kindle veya tablet gibi cihazlarda milyonlarca e-booka ulaşılabiliyor.

son zamanlarda çıkan "dostoyevski okumayan insanla konuşmak" yok "hegel'i bilmeyen insanla sevgili olmak" gibi türeyen başlıklardan gına geldi. belki o adam senin hakkında bir kelime edemeyeceğin bir konu üzerinde master yapacak kadar bilgili. belki her gün atom fiziğiyle ilgili makaleler okuyor.

kendi standartlarına uymayan insanlara "cahil" demek de yeni moda oldu sanırım. genelleme yapıp insanları bu genelleme havuzunda yargılamadan önce çok kitap okuyarak geliştirdiğiniz beyninizi kullanıp bir düşünün bence.

aklıma gelen tek şarkı gwen stefani
(bkz: hollaback girl)

redd'in iki gün önce yayınlanan 7. albümü. albümde 7 yeni şarkıyla beraber bazı eski şarkılara da tekrar yer verilmiş. albümü şu sözleri paylaşarak yayınladırlar:

zaman, insan, bizler, gördüklerimiz, yaşam biçimi ve yaşadığımız çevreye dair her şey son sürat değişiyor. başını akıllı aygıtlardan kaldıramayan bizler, fitrelerle cilaladığımız hallerimizi başkalarına geçmişte hiç olmadığı kadar -mış gibi gösterme haline teslim olmuş durumdayız. kendimizi anlarımızı kısa süre sonra yok olan hikayeler yoluyla anlatır olduk. bizim için en kıymetli şeyi hafızamızı neredeyse sosyal medyaya, aracı aygıtlara teslim ettik. akıllı aygıtlarla bizi başbaşa yalnızlaştıran bir yaşam biçimine karşın halen eğleneceli ve kalabalık olduğumuzu anlatmaya çalışıyor bir yanımız. yüzümüzde gözümüzde emojiler, üzerlerine iliştirdiğimiz kalpler, gökkuşakları var, dünyanın, ülkenin en fena olduğu zamanlarda üstelik.

gerçekliğin eğilip büküldüğü, yerin göğün zamanın birbirine bulandığı bir çağın ilk deneyimleyicileriyiz, belki üstesinden geleceğiz belki de aygıtların içine hapsolmuşluğumuz türümüzün yeni yaşam biçimi olacak, kim bilir.

(bkz: meşgul)

dün gerçekleştirilen genel kurul sonrasında patlayan olaylar silsilesi.

mustafa cengiz yönetimi ibra edilmedi. 30 gün içinde tekrardan seçime gidilecek. tekrardan aday olamayacaklar. ve seçilmeme gerekçesinin galatasaray lisesi mezunu olmaması gibi bir konu var.

şimdi bütün bu saçma sapan spor ve fanatizmi bir kenara bırakırsak. galatasaray lisesi bir markadır. türkiye'nin en kaliteli ve köklü eğitim kurumlarından biridir. ve galatasaray sk'nın sahibidir. marka değerine lise sahiptir. istedikleri kadar yaygara çıkarsınlar lise ve spor klübü ayrı düşünülemez.

birkaç tane anadolu çomarı kalkmış faturayı galatasaray lisesi'nde okuyan liselilere kesmeye kalkıyor. türkiye'nin en akıllı cocuklarına. zekalarıyla onları donunda sallayacak bu çocuklar, spor ve fanatizm denen bu saçma kavramların kurbanları yapılıyor.

yok bileklik, forma almayacakmış. siktir git alma aq. sizin 10 milyonunuz o kuruldaki adamlardan birinin yaptığı yatırımı desteği yapmıyor kulübe. adamların tabiki de söz hakkı olacak. aldığın 10 liralık bileklikle sen kim köpek yönetimde söz hakkına sahip olacaksın.

#lisecizihniyetbatsın hastagi iki gündür trend topic twitterda. yeter artık ya. bu ülkenin çomar insanından da başka bir şey beklenemezdi. bir kadın cinayeti lgbt cinayeti için neredeydi o 30 milyon insan. siktirin gidin hiç samimi değilsiniz.

fransızların samimi arkadaşlarıyla buluştuklarında veya ayrılırken "selam" ya da "bay bay" yerine kullandıkları sözcük öbeği.

(bkz: coucou) fr.

ayrıca gay kültüründe arkadaşlarla dedikodu yapmak ve sohbet için toplanma anlamına gelmektedir.

kim kardashian'ın aile içindeki lakabı. drake'in in my feelings şarkısındaki "kiki do you love me? are u ridin?" sözleriyle aralarında gizli bir aşk söylentisi çıkmasına sebep olmuştur.

breakfast at tiffany's and bottles of bubbles
girls with tattoos who like getting in trouble
lashes and diamonds, atm machines
buy myself all of my favorite things

kafamı dağıtmak için bir film izleyeyim derken içine düştüğüm karışık, anlaması zor 2019 fransız yapımı film. elisabeth vogler isimli kadın yönetmen tarafından çekilen bir netflix filmi. gerçekliğin hayallerle karıştığı bir paris tablosu.

film ilk başlarda romantik bir ilişkiyi konu alacak gibi diyaloglarla başlasa da sonrasında gerçeklik algınızı yitirdiğiniz bir hale dönüşüyor. sonrasında filmin ana karakteri anna'nın kendi iç dünyasındaki monologlarla aşk, ilişkiler, hayat ve bir çok farklı konuyu sorguladığınız bir evren sunuyor.

sinematografi nefes kesici. özellikle benim gibi paris sokaklarının gösterildiği fransız filmlerine hayransanız sizi tatmin edecek derecede güzel sahnelere sahip bir film. imdb puanı düşük olsa da hayatı sorguladığım ve bir çok şeyin cevabını aradığım şu dönemde meraklı ruhumu büyük ölçüde tatmin etmiş durumda.



kısacası ben filmden aşırı tatmin oldum. asla beklemdiğim bir şekilde beni şaşırtarak aslında anna'nın yaşadığı sorgulama ve kargaşayı gün içinde benim de yaşadığımı fark etmemi sağladı. filmsever sözlük yazarları için önerilir. ayık kafayla izleyiniz.

herkes hayal kurar, kurduğu hayallerde yaşar ama bazılarımız bunun ayarını fazla kaçırıyoruz. "her şey güzel olacak, mutlu olacağız" falan diye kendimizi kandırıyoruz.

kirlenmiş insanların, duygusuz ve kalpsiz silüetlerinden kaçıp kendi kabuklarımıza sıkışıyoruz. kabuğun içinde işliyoruz kendimizi ilmek ilmek. bir gün o kabuğu kırıp, kanatlarımızı açıp özgürlüğe ve mutluluğa uçacağımıza inanıyoruz. ama bilmiyoruz ki o kabuk çok kalın, kırılması çok zor.

bugün de güzel hayaller kurduk. kendimize sözler verdik "onlar gibi olmayacağız!" diye. gerçek olur olmaz bilemeyiz ama ümidimizi kaybetmeyelim yeter.

geriye bir avuç yalan yalan ahh yalan...

diğer başlıklardan mantık akıyor çünkü. boş yapmayın aq.